Programy telewizyjne i ich wpływ na zachowania agresywne dzieci

W dzisiejszych czasach telewizja u większości ludzi pełni ważną rolę. Przeznaczona jest ona dla ludzi w każdym wieku i każdy może znaleźć w niej coś dla siebie. Niektórzy dorośli podporządkowują jej swój cały wolny czas, a co gorsze od wczesnego dzieciństwa przyzwyczajają do tego też swoje dzieci. Często ma ona wpływ na rozwój dziecka                              i kształtowanie jego charakteru. Na różnych kanałach nadawane są różne programy dla dzieci. Mogą to być programy edukacyjne, muzyczne, kreskówki i bajki. Niektóre z nich pozytywnie wpływają na rozwój dziecka, a niektóre mają negatywny wpływ. Dlatego ważne jest, aby programy, które oglądają dzieci były dobierane bardzo starannie.

Każde z dzieci codziennie ogląda bajki, ale czas oglądania ich różni się. W niektórych rodzinach oglądane są one tylko przed spaniem dziecka, czy przed wyjściem do przedszkola. Zdarzają się jednak i takie rodziny, w których telewizja oglądana jest podczas uroczystości rodzinnych i spożywania wspólnych posiłków.

Często w programach przeznaczonych dla najmłodszych dostrzec możemy wiele niepożądanych zachowań, np. zabijanie przeciwnika. Z szerokiego wachlarza możliwości trudno jest wybrać te właściwe, oraz odpowiednio dobrane do rozwoju emocjonalnego naszego dziecka. Spora część z nich przepełniona jest grozą, co niestety skutkuje negatywnym wpływem na wyobraźnię oraz rozwijający się umysł młodego człowieka.

Bardzo często bohaterowie bajek stają się wzorem do naśladowania, dzieci nie widzą w ich zachowaniach nic złego. Oglądając bajkę, identyfikują się z przedstawionymi w niej postaciami. Obiektem ich zainteresowań jest zwykle główny bohater. Dzieci chcą być do niego podobne, ubierać się i zachowywać jak on. Niektórzy bohaterowie występujący w bajkach posiadają różne siły, kilka żyć, są niezniszczalni oraz mają rożne bronie i znają sztuki walki. Postacie filmowe bardzo często kopią się, zabijają bądź spychają w przepaść. Dziecko nie uczy się dobrego zachowania, ale przemocy wobec innych, którą może w przyszłości zacząć stosować na rówieśnikach.

Niektórzy rodzice nie zdają sobie sprawy, jakie ich dzieci oglądają programy i o czym one są. Nie możemy pozwalać na to, żeby dziecko oglądało „wszystko jak leci”. Dzieci na wczesnym etapie rozwoju mają problem z odróżnieniem fantastyki od rzeczywistości. Rodzice poprzez brak kontroli, nad tym, co oglądają dzieci mogą doprowadzić do sytuacji,               w której sceny przemocy w postaci walki wręcz, używania broni, agresji słownej, przyzwyczają dzieci do myśli, że agresja jest wszechobecna i wypaczą rzeczywisty obraz świata.

 Poprzez długie i częste oglądanie telewizji może pojawić się u dzieci nadmierne pobudzenie psychoruchowe charakteryzujące się np. przeraźliwymi krzykami i agresją skierowaną na inne dzieci lub osoby dorosłe z najbliższego otoczenia. Dlatego powinniśmy ograniczać bajki obfite w przemoc, gdyż wywierają one negatywny wpływ na realny świat dziecka. Rodzice powinni pomagać dzieciom w wyborze właściwych programów. Nie wolno zezwalać na oglądanie tych niedozwolonych dla nich ze względu na formę i treść przekazu. Jeśli pojawią się sceny agresji powinno się je skomentować. Dzieci nie są w stanie ocenić krytycznie tego, co widzą na ekranie.

Pamiętajmy, że naszą rolą, jako dorosłych, jest zminimalizowanie zła i agresji w życiu i otoczeniu dziecka oraz utrwalanie dobrych wzorców zachowań!

 

Bibliografia:

Kirwil L.: Wpływ telewizji na dzieci i młodzież. „Problemy Opiekuńczo- Wychowawcze” 1995, nr 6

.Kusia U.: Rodzina wobec telewizyjnej agresji. „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” 1997, nr 8

Praca z dziećmi jest nie tylko moim zawodem, ale przede wszystkim pasją. Daje mi ona ogromną satysfakcję, radość i poczucie spełnienia zawodowego. Obserwowanie tego, jak dzieci pokonują nowe trudności, jak się zmieniają i rozwijają utwierdza mnie w przekonaniu sensu mojej pracy. Niezwykle ważne jest dla mnie rozbudzanie ciekawości i wyobraźni podopiecznych. Cytując Alberta Einsteina: ,,Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne. Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe”.

Magdalena Strzelecka

Nauczycielka